Zimowe wspomnienia

Za oknem dużo śniegu i z takim widokiem miło powspominać czasy z dzieciństwa, kiedy było tyle śniegu. Zima to wyjątkowa i piękna pora roku. Płatki śniegu, miniący się biały śnieg w świetle słońca i lamp. Kiedy mijają zimowe miesiące i nie ma śniegu, czasami są momenty kiedy tęskni się za tym, bo kiedy widzi się sypiący z nieba śnieg, przychodzą wspomnienia, i z nimi nostalgia. 

Mam kilka fajnych wspomnień z czasów zimy, kiedy byłam dzieckiem. I myślę, że fajnie byłoby się nimi podzielić.

Pamiętam jak miałam kilka lat, byłam na feriach u brata mojego taty. Było duuużo śniegu. Wujek zabierał mnie i swoje dzeci na kulig po lesie. Niektóre widoki pamiętam do dziś. Ośnieżony las i drzewa wyglądały pięknie i magicznie.

Mieszkałam na małej wiosce i kiedy nasypało dużo śniegu, zaraz ktoś organizował kulig. Wszystkie dzieci i niektórzy dorośli zbierali się i po prostu się jechało. Nie ważne, że było zimno, wszystkie dzieciaki chciały iść. Kuligi miały długie trasy, marzło się, ale i tak chciało się więcej. Pamiętam mały wypadek, kiedy kierowca ruszył i nagle moje sanki pojechały beze mnie. Wpadłam na kolejne sanki, na których siedzieli koledzy. Na szczęście kierowca szybko się zatrzymał i mogłam wrócić do moich sanek. Tym razem trzymałam się mocno :D.

Pamiętam też, kiedy tylko napadało dużo śniegu wychodziło się lepić bałwany, rzucać się śnieżkami, robić aniołki. Nawet raz razem z moją koleżanką, kolegą i ich mamą wybudowaliśmy igloo. Zajęło to nam sporo czasu. Było wytrzymałe i fajnie zbudowane. Było tam dużo miejsca i fajnie było się tam bawić. Też na końcu wioski mieszkała rodzina z dziećmi, która miała chyba największą górkę w miejscowości. Wszystkie dzieci chodziły tam i zjeżdżały na workach. 

Kiedy miałam dziesięć - jedenaście lat i nie ważyłam za dużo siadałam też na sanki i mój pies ciągnął je. Był to zbieg z lekkiej górki. Trasa trwała jakoś kilkadziesiąt metrów. Nie byłam ciężka więc Pusia nie męczyła się bardzo, widziałam, że nawet to lubiła. Fajnie, że mając psa mogłam spędzać czas nawet w taki sposób. Kiedy też chodziłam z Pusią na spacery zimą, kiedy szarpnęła za mocno, lądowałam na ziemi, dużo razy... 

Teraz mam chihuahuę, więc marne szanse, żebym mogła wybrać się z nią na taką przejażdżkę haha!

To są moje najlepsze zimowe wspomnienia z dzieciństwa. A Wy? Macie jakieś podobne wspomnienia? Może macie ulubione wspomnienie i chcecie się podzielić? Piszcie w komentarzach! :)

Listopad 2015, Pusia ❤

Pozdrawiam i do następnego !